ROTTERDAM – Krachtig komt lifestyle coach Rudy (1982) aangelopen en hij geeft me een ferme hand. Het is vrijdagmiddag, het kwik stijgt tot ver boven de 30 graden Celsius en we hebben afgesproken in het Kralingse Bos – een van zijn favoriete plekken waar hij meerdere malen per week komt. Om te ontspannen, te sporten, te wandelen, te reflecteren op zijn ondernemerschap en de dagelijkse beslommeringen.
Hij spreekt op serieuze toon, kalm en bedeesd terwijl hij zorgvuldig maar vol zelfvertrouwen zijn woorden kiest. Praten over zichzelf is iets wat hij op latere leeftijd heeft geleerd.
Platform SBSM is een van zijn projecten, opgezet vanuit de behoefte om transparant te zijn over ‘de mentale motor’ achter het sporten. “In mijn optiek wordt de focus te vaak op de esthetische en fysieke kant gelegd. Mentale problematiek en levensstijl zijn verbonden aan elkaar, ze werken samen.”
We wandelen langs de oever van de Kralingse Plas, waar hij verteld welke invloed sport op hem heeft tijdens de diepe dalen en hoogtes in zijn leven. Ter illustratie klimt hij op een rots en laat een houding van Pencak Silat zien, een sierlijke maar krachtige vechtsport die wordt beoefend in Indonesië. Zijn Indonesische en Polynesische roots zijn belangrijk voor hem. “Ik ben streng ouderwets opgevoed. Thuis liep ik op eierschalen, ik wilde niets verkeerd doen. Daar komt mijn perfectionisme ook vandaan. Ik wil iets goed doen, of niet.”
Naast Pencak Silat begon hij op zesjarige leeftijd met het beoefenen van verschillende vechtsporten zoals karate en judo. Op zijn 14e levensjaar ijshockeyde hij op hoog professioneel niveau, schaatste hij veel en begon hij met fitness (kracht & cardio, crossfit) en hardlopen. Op zijn 19e zakte dit in. Hij begon op de middelbare school met roken en stopte pas op zijn 25e. “Ik merkte toen het effect van het roken nog niet zo, omdat ik veel sportte. Mijn lichaam was ook nog jong.”
“Ik was op een andere levensfase beland – waarbij ik mijzelf tegenkwam. Een periode van bewustwording: Ik begon na te denken over mijn opvoeding, mijn lage zelfbeeld, waarom ik de lat altijd zo hoog legde voor mijzelf, sociale contacten, de reden waarom ik altijd erg gesloten was. Ik ontdekte het studentenleven en de bijbehorende partyscene: het voelde destijds als een plek waar ik los kon komen van de gedachtes die ik mijzelf op legde in het dagelijkse leven. Nee, niet de meest veilige plek voor een adolescent die zijn verleden nog niet begreep. Maar op dat moment fijn om in te vertoeven.”
“Ik wilde graag een goede toekomst voor mijzelf creëren”
“Mijn bioritme is heilig voor me.”
“Soms treed ik mijn eigen grenzen over”
“Thuis liep ik op eierschalen, ik wilde niets verkeerd doen.”
“Overprikkeling verlamd mijn kunnen.”
“Het monster onder ogen zien, begrijpen en loslaten.”
“Transparantie is key”
Je werkt als zelfstandig ondernemer maar zit tegelijkertijd in een doorlopend mentaal proces. Hoe creëer jij zelf balans tussen werk, privé en een gezonde levensstijl?
“Om te beginnen maak ik elke week een strakke weekplanning waarin ik mijn doelen beschrijf. Ik bekijk per week: Wat vind ik belangrijk? Wat heb ik hiervoor nodig om ze te bereiken? Dit is een lijst om persoonlijke groei te realiseren, gekoppeld aan sport, werk en privé. Het doel deze week is om vier keer te sporten.“
Heb je nog wel tijd voor spontaniteit?
“Uiteraard is daar ook ruimte voor. Mijn doel is tegelijkertijd ook om de spontaniteit in het leven te behouden. Stel: Op mijn planning staat dat ik morgenochtend na de trainingen die ik geef nog een uurtje wil sporten. Maar ik krijg opeens belangrijke mail die mijn directe aandacht nodig heeft. Dan verplaats ik het uur sporten naar de middag. Ik zie mijn weekplanning als een rode lijn, maar wel een die moet worden uitgevoerd. En ja, ik behaal mijn doelen niet altijd, en dat is ook oké.”
Hoe kom jij in een gezond (bio)ritme en hoe meet je dat? Merk je verschillen?
“Ik ga altijd op tijd naar bed en zet om 7 uur de wekker. Laat opstaan is voor niemand goed. Als ik vroeg opsta heb ik de tijd om even rustig wakker te worden en bekijk ik mijn dagplanning. Zo kom ik fris voor dag. Ook als ik geen afspraken heb, heb ik op deze manier tijd voor mezelf om nog eens iets te ondernemen. Als ik een nacht niet goed slaap omdat ik veel pieker, dan ga ik Netflixen en ben ik zo 3 uur verder. Op zo’n moment laat ik het los – het zij zo. Maar het is wel een mini teleurstelling voor me. Na een drukke dag raak ik ook overprikkeld, hetzelfde met een onrustige nacht.”
Welke stappen heb jij ondernomen zodat je in een positieve spiraal en gezond ritme bent beland?
“Op een gegeven moment heb ik professionele hulp ingeschakeld, wat wel een stap voor me was, omdat ik zo gesloten was. Dankzij deze professionele hulp heb ik leefregels ingesteld. Ik kreeg het inzicht dat mijn eigen ritme met mijn eigen keuzes heilig was. Daar komt niet snel iets tussen.”
Maar hoe houdt je die vast?
“De steun van mijn familie en vrienden hielp mij. We gingen om de tafel zitten. Hoe zien jullie de toekomst samen met mij? Hoe kan ik mijzelf verbeteren? Niet aan de toekomst werken lijkt me niets, ik wil verder. Doorgaan. Op dat moment was ik 35 jaar. Een omslagpunt.”
Merk je weleens dat je in sport niet te ver over je grenzen gaat?
“Vooral fysiek. Zo heb ik regelmatig te kampen met blessures. Ik realiseer me maar al te goed dat ik mijzelf wil bewijzen vanuit een continu laag zelfbeeld. Mijn bedrijfsdrift komt voort uit mijn persoonlijkheid, voorheen was ik erg onzeker. Momenteel ben ik onzeker over mijn ondernemerschap, financiën, relaties – het zijn nu ook keuzes die ik maak en waar ik invloed op heb. Destijds niet. Ik wil mijzelf graag laten zien aan anderen – die mij bevestiging geven. Die bevestiging kan ik mijzelf nog moeilijk geven. Ik wil mijzelf in een goed daglicht stellen en als volwaardig worden gezien. Dat is nu niet meer aan de orde. Ik ben mijn eigen nummer 1. Ik geef mijzelf niet meer weg om te pleasen. Als het je niet bevalt, ben je vrij om te gaan.”
Doe je dat ook in het dagelijks leven?
“Ik geef mijzelf snel weg, ja.”
Op welke manier?
“Een goed voorbeeld is dat als ik een relatie heb ik de neiging heb om van alles voor diegene te organiseren en te regelen – tot op een punt dat ik niet langer mijn eigen leven leef maar die van een ander.”
Kun je beschrijven welke stappen je hebt ondernomen om je zelfbeeld te veranderen?
“De eerste stap was een professional inschakelen. De tweede stap: zelfacceptatie. Het omarmen van hetgeen wat er zit en wat ik niet kan veranderen. Daarna achterhalen waar het gevoel vandaan komt, de diepere laag observeren. En ook die informatie accepteren zoals het is. De kern zien, begrijpen en loslaten. Het is een continu proces die ik elke keer moet herhalen als ik uit balans raak. Voor mijzelf duidelijk stellen: Wat telt nu echt? Het belangrijkste is dat ik moet blijven communiceren met mijzelf en de omgeving. Zodra ik gevoelens opkrop, gaat het mis.”
Hoe draagt sporten bij aan het mentale proces waar je op dit moment in zit?
”Sporten geeft me rust, kracht en zelfvertrouwen, een beter (bio)ritme, maar ook vooral: Ik krijg een voldoening dat ik mijn tijd goed benut, ik laat mijn gedachten los omdat ik mijzelf letterlijk nuttig maak, waardoor het algehele stressniveau omlaag gaat.
Sport je alleen of samen?
“In het begin sportte ik veel alleen, omdat ik geen mensen kon verdragen. Op dat moment zat ik nog zo diep in het herstelproces. Daar wil je geen mensen bij hebben. Nu sport ik ook graag samen. Ik ben niet meer bang dat ik mijzelf moet bewijzen tegenover anderen, een angst die ik eerst wel had. Samen sporten geeft me meer motivatie – je pept elkaar op, het is sociaal, en na het sporten gaan we vaak ook nog wat samen doen. De drempel om samen te sporten is soms hoog, waardoor je eerder vluchtgedrag vertoont.”
Wat zijn je sportieve doelstellingen?
”Het persoonlijke sportdoel wat ik mijzelf voor 2019 heb gezet is om de halve marathon te lopen. En mijn spiermassa opbouwen naar het bepaalde vetpercentage. 10% Ik hoef geen ‘kast’ meer te worden. Mijn primaire doel om te sporten was om te herstellen. Mijn secundaire doel is het esthetische gedeelte. Wanneer ik mijn eerste doel bereikt heb, ben ik al tevreden.“
Eerlijk: Hoe vaak per week sport je? En heb je ook weleens periodes dat je helemaal niet sport?
“Ik sport elke week, het liefst 4 keer. 6 keer is perfectie. Maar ik heb ook periodes dat ik helemaal niet sport. Een voorbeeld is het overlijden van mijn oom, dan ben ik er drie weken uit. Ik sport dan minimaal. Mijn hoofd en lijf trekken het op dat moment niet. Tussen mijn 19e en 22e heb ik helemaal niet gesport. Maar op een gegeven moment wil je veranderen. Ik blowde veel, ook als ik sportte. Maar door het blowen werd ik chaotisch en als ik chaotisch ben, kan ik niet correct sporten. ”
Hoe pak je in zo’n periode de draad weer op?
“Letterlijk door het mezelf te gunnen. Sporten is geen straf. Ik gun mezelf de ervaring van sport. Als het even niet lukt, kijk ik motiverende filmpjes op Youtube. Ik diep de drive op uit mijzelf. Positieve vibes. Als ik sport, straal ik. Dat merk ik ook aan mijn omgeving: ik straal het uit.”
Op welke manier uitte je verleden zich in het dagelijks bestaan?
“In de periode dat ik depressief was, was alles te veel. Ik raakte overprikkeld, wat ervoor zorgde dat ik uitviel tegen anderen over zaken die me niet 100% aanstonden of in mijn straatje pasten. Een druk restaurant was teveel voor me: ik kreeg hoofdpijn en wilde weg. Boodschappen waren ook teveel. Kritiek kon ik niet handelen. Mijn hoofd kreeg geen rust. Ik wilde slapen, vluchten, in huis zitten met de gordijnen dicht. Geen zin om anderen te zien. Geen ondernemerslust. Schuldgevoel, boos op jezelf zijn. Veel opsluiten. In een continu loop van gedachtes: destructieve gedachtes en gedrag. Verslavingsgevoelig, ja. Verslavingen kregen een greep op me. Stond ik de hele dag aan de fruitautomaten te trekken. Het was een kwestie van oorzaak en gevolg: Ik had zolang gevlucht voor mijzelf dat verslaving een ongewilde maar logische vervolgstap was.
De tone of voice van mijn opvoeding was erg hard. Deels uit liefde: Mijn ouders wilden alleen het beste voor mij. Maar het werkte averechts: Ik moest de beste zijn. Hoge cijfers waren belangrijker dan het welzijn van mij. Had ik een slecht cijfer? Dan was het huis te klein. Anderzijds was ik ook gewoon een kind, die kattenkwaad uithaalde. Fikkies stoken. Dit ging zo ver dat ik op een gegeven moment zelfs het huis uit werd gegooid.
Dit maakte mij erg onzeker. Op een gegeven moment liep ik op eierschalen thuis. Liet ik trillend van angst een kopje vallen. Werd ik daarvoor gestraft. En zo strafte ik mijzelf ook. Het werden mantra’s in mijn hoofd: ‘Ik ben dom en kan niets.’
Ik sloot mijzelf op in mijzelf en werd gesloten, zodat ik niets meer kon voelen.
Tegelijkertijd trok ik het leed van anderen heel erg aan. Ik voelde niet mijn eigen pijn, maar wel die van anderen. En hard ook. Bijvoorbeeld het overlijden van een van de ouders van mijn klasgenoot, daar kon ik dan een hele lange tijd mee zitten. In de trant dat ik er bijna niet meer overheen kwam. Overgevoeligheid, weet ik nu. Maar hypersensitiviteit was iets wat de 17jarige Rudy niet kende.”
En dan:
“Wellicht had het seksueel misbruik van een buurjongen bij mij er ook mee te maken, iets wat op zeer jonge leeftijd is gebeurd. Iets wat ik nooit eerder in die mate heb kunnen delen, maar wat wel heeft geleid tot angsten, verslavingsgevoeligheid en destructief gedrag. Het misbruik liet me voelen alsof ik diep van binnen faalde, walgelijk en dom was. Nu weet ik dat dat niet zo is, dat het niet mijn fout was. En dat ik niet de enige ben die hiermee worstel. Maar in mijn tienertijd was het hels. Onnodig, eigenlijk. Maar dat is de kennis van nu.”
“Ik zie het zo: Ik kwam als kind in extreme situaties terecht waarbij ik de controle verloor. In mijn tienertijd en adolescentie zocht ik daardoor opnieuw extremen op, waarbij ik de controle zowel vasthield of verloor. Maar in tegenstelling tot vroeger was dit altijd MIJN keuze. Man, alleen dat is al een gevoel van controle. Het tarten van het lot. Is het lot mij gezind of niet? Over je eigen grenzen heen gaan, jezelf verliezen. Op dat moment dacht ik: alles komt wel goed.”
Wat mij raakt is dat ik in het verleden weleens mensen heb gekwetst, doordat ik mijn afspraken niet ben nagekomen. Enerzijds omdat ik gewoon niet lekker in mijn vel zat, ik leefde in mijn eigen wereld. Ik wilde pleasen, ik zei overal ja tegen, maar ik kon niet mijn afspraken nakomen.
Heb je weleens een terugval en hoe ga je daarmee om?
“Ja, ook ik heb terugvallen. En ze zijn altijd impulsief. Dan loop ik opeens een casino in. Koop ik een scala aan vette snacks die ik in een keer opeet. Het moet kunnen, denk ik dan. En soms is het lekker. Maar het heeft altijd een negatief effect. Depressie zal altijd blijven terugkeren, maar dankzij de introspectie die ik gepleegd heb en de door mij opgestelde leefregels weet ik beter wat er gebeurt, kan ik er beter mee omgaan en is het ook eerder weg. De pieken en dalen worden gebalanceerd.”
Hoe plan jij je rustmomenten in? Op welke manieren ontspan je?
“De natuur opzoeken, wandelen, uit eten gaan, mijzelf inspireren. Kennis vergaren, studeren, ondernemen, projecten opzetten. Niet echt ontspannend nee, maar wel nuttig. Als ik mij nuttig maak ontspan ik ook.”
Wat is je persoonlijke visie op een gezonde voeding en levensstijl?
“Ik eet 8 keer per dag. Ik gun mijzelf cheatmeals, geen cheatdagen. Op deze manier kan ik toch een heerlijke reep chocolade naar binnen werken, of langs de KFC zonder mij schuldig te voelen. Veel water. Gezonde producten: Zilvervliesrijst, noten, kip, speltcrackers, groenten, vlees of vis. De focus ligt op vis, niet op vlees. Ik eet zoveel mogelijk op een dag. Maar er zijn ook periodes geweest dat ik twee zakken chips per week naar binnen werkte. Ik heb nu de discipline om mijzelf te beheersen. Als ik niet goed, merk ik het fysiek. Spieropbouw wordt minder, energielevel gaat omlaag. Energiedrankjes en koffie zijn uit de boze: dit brengt je waarden uit balans op modulair niveau en ik voel me er opgefokt door.”
Hoe meet je de veranderingen? En ervaar je verschil tussen de periodes?
“Ik heb een moodboardlist die ik via een app bij houd: Hierbij geef ik mijzelf elke dag een cijfer. Hoe voel ik mij? Wat heb ik gegeten? Zo houd ik de controle over mijzelf, mijn voelen, mijn zijn.”
Wil jij ook een